de heropstart van het leven

het ritme van het leven

de heropstart van het leven

het leven komt stilaan terug opgang, we leren om via social distancing terug ons normale leven op te nemen, dit telkens via kleine stapjes vooruit. ik hoop dat er heel weinig stapjes achteruit zullen komen.
wat ik persoonlijk zeer goed nieuw vind is dat we met de Chiro onze financiƫle actie kunnen verzet hebben en die kan doorgaan op Vaderdag ! daarna ben ik zeer blij op kamp mogen! wij hebben nog het extra geluk dat wij met heel onze Chiro in 1 bubbel kunnen en dus daar al iets meer vrijheid hebben. binnen kort heb ik ook terug mijn eerste live gitaar les,... het leven komt terug op gang.

lieve peter,
bedankt voor alles!
een persoonlijke ervaring.
al is het niet zo evident om om te gaan met wat er allemaal is gebeurd, veel mensen hebben familie leden verloren. en hebben op een heel aparte manier moeten afscheid nemen van die familie leden. zo was de begrafenis van mijn opa in zeer beperkte kring. maar voor mij persoonlijk de "mooiste begrafenis" die ik heb mee gemaakt. het was een zeer mooie en intieme dienst, waar we gezamenlijk als familie verhalen vertelde over mijn groot ouders.
al was het zeer spijtig dat niet iedereen er kon bij zijn. de vriend van mijn nicht zat vast in Amerika, waar hij voor de corona op vakantie was. plus-zusje en plus-broertje konden er ook niet bij zijn, aangezien we anders met te veel zouden zijn.

ik hoop vooral dat we mensen van zijn generatie dankbaar zijn voor wat ze ons geleerd hebben ! mijn opa heeft mij altijd geleerd om het beste van uzelf te blijven geven. en hij heeft dit ook gedaan, tot het laatste moment. telkens als iemand van de familie belde sloot hij het gesprek af met:

"ik doe mijn best, god doet de rest en als hij het niet doet, is het ook goed."

rouwen in het verleden

mensen werden vroeger thuis opgebaard, men droeg zwarte kleren,  en dit voor een langere periode.
men trok zich tijdens deze periode terug uit het sociale leven. vaak werd er ook een teken aan de deur gehangen om te tonen dat achter die deur een rouwende familie woonde. rouwen was eigenlijk een publieke aangelegenheid. en heel ingewikkeld, dit gebeurde in verschillende fase's en voor die verschillende fase's was ook een bepaalde dress-code waar men zich aan moest houden.

nu is dit heel hard veranderd, mensen dragen wel nog zwart op de begrafenis, meestal toch, want niet iedereen houd zich hier nog aan. en nu krijgen mensen die iemand verloren zijn heel weinig vrije dagen om. meestal enkel de dag van de begrafenis.
er is nu niet meer echt een rouw cultuur.

na het stilstaan

net als 100 jaar geleden moet ook nu de maatschappij heropgebouwd worden, dan wel niet zozeer als fysiek maar wel mentaal, we zullen nu een leven leren kennen waar social distancing de norm is.
maar ook na de oorlog moesten mensen terug herstellen van een fysiek, mentaal, en sociale zware periode. ze moesten leren omgaan met het nieuwe leven, het leven opnieuw opnemen.
er is iets ontstaan als repressie, het vervolgen van collaborateurs. dit gebeurde zoel na de eerste als na de tweede wereldoorlog.
naast de door de overheid georganiseerde repressie was er na de tweede wereldoorlog ook straat repressie.
hier werden bijvoorbeeld vrouwen kaal geschoren van wie gedacht werd dat ze iets met 'duitsers te maken hadden.
ik heb een tijdje geleden een zeer mooi boek gelezen waar dit fenomeen in voor kwam. "het familie portret" zeker een aanrader om eens te lezen !

ik hoop nu vooral dat we niet te snel terug naar onze oude gewoontes gaan. en leren uit wat we nu hebben mee gemaakt.


bronnen

Reacties

Populaire posts van deze blog

een kijkje in mijn leven

epedemie in het verleden

black lives mather